Grote steden willen binnen de bebouwde kom de snelheid op de weg terugbrengen tot 30 km/u. Aldus een brandbrief van de G4 aan het kabinet en de Tweede Kamer. Amsterdamse wethouder De Vries treedt in deze op als spreekbuis van de G4. Hij stelt verder dat speed pedelecs en andere lichte elektrische voertuigen moeten ‘verhuizen’ naar de rijbaan; die zijn niet langer welkom op het fietspad.

Als frequent berijder van een speed pedelec raak ik door deze brandbrief de weg werkelijk kwijt. Daarom trek ik hier aan de bel (claxon). Ik constateer een fout en heb vervolgens drie kanttekeningen bij de 30 km/u-maatregel.

Allereerst de fout
Waarom noemt deze wethouder eigenlijk de speed pedelec in dit verband? Wij mogen immers sinds 2017 niet meer op het fietspad rijden. Ik laat in het midden of de wethouder zich vergist, niet op de hoogte is of verkeerd is geciteerd. Wij rijden al vier jaar tussen auto’s, stadsbussen en vrachtwagens. En ja; dat komt al vier jaar mijn verkeersveiligheid niet ten goede. Ik kies daarom regelmatig bewust voor het – voor mij illegale – fietspad. Met mij doen veel snelle fietsers dat. En wij zouden veel liever keuzevrijheid hebben: rustig op het fietspad, snel op de rijbaan als dat veilig kan. Het beschermen van fietsers tegen de speed pedelec is kennelijk belangrijker dan het beschermen van speed pedelecs tegen SUVs en tientonners. Dat de kans op een dodelijk ongeval in de tweede situatie veel groter is, begrijpt elk weldenkend mens.

Dan de drie kanttekeningen
In de naam van leefbaarheid gaan veel deuren open. Maar in alle eerlijkheid heb ik weinig vertrouwen in de haalbaarheid van het 30 km/u-plan. Goed bedoeld maar praktisch onrealistisch. Ik plaats kanttekeningen bij de haalbaarheid van noodzakelijke aanpassingen op straat, de termijn van realisatie en de handhaving na invoering. Om eerlijk en beargumenteerd dit kritiekpunt te beschrijven, grijp ik terug naar het Beleidsplan ‘Amsterdam, veilig en leefbaar’ waarin wordt uitgelegd hoe men die gewenste situatie wil bereiken.

1. Aanpassingen op straat
Een kind snapt dat het niet geloofwaardig is te denken dat je met alleen een verkeersbord met “30” erop, de feitelijke verandering realiseert.   Toch is dit precies het uitgangspunt van het beleidsplan. Ook extra drempels en voorrang voor verkeer van rechts zijn niet nodig. Dat lezen we in paragraaf 4.1, die om onduidelijke redenen de titel “slimme inrichting” draagt. Dus op straat verandert in principe niets; er komen borden. Eventuele aanvullende maatregelen komen pas in beeld bij geplande, toekomstige aanpassing van de inrichting.

2. Termijn
Paragraaf 1.5 meldt heel concreet ‘bij groot onderhoud en herinrichting zetten we concrete stappen in het afdwingen van de gewenste snelheid.’ Op zijn Amsterdams: met Sint Juttemis. Het kan toch niet zo zijn dat we in 2023 overal bordjes hangen en dat vervolgens iedereen zich anders gaat gedragen. Is dat wat men denkt? Weer het beleidsplan: “We sturen het gedrag met een brede voorlichtingscampagne”. Ik ben nu echt gerustgesteld. Er komen folders.

3. Handhaving
Ik citeer uit het beleidsplan: ‘Handhaving hoort in het geval dat andere maatregelen onvoldoende effect hebben.” De politie als sluitpost. Een fenomeen dat niet alleen weggebruikers zullen herkennen. De politie wordt door politici en beleidsmakers opgezadeld met een onuitvoerbare nieuwe taak.  

Samengevat
De G4 stuurden geen brandbrief maar een proefballonnetje naar Tweede Kamer en kabinet. Zonder onderbouwing, zonder kennis-van-de-straat en zonder sluitende aanpak. Wel bluft De Vries zich met getallen naar zijn eigen gelijk. In de brandbrief stelt de Amsterdamse wethouder van Verkeer en Vervoer “dat 80 procent van het aantal verkeersslachtoffers op wegen valt waar een maximumsnelheid van 50 kilometer per uur geldt”. Hoei! Dat is niet mis! Cijfers en statistieken. Zo kan ik het ook. Stel dat uit onderzoek blijkt dat in ziekenhuizen veel meer mensen overlijden dan in andere gebouwen. Sluiting van ziekenhuizen is de logische conclusie. Namens De Vries vraag ik alvast aan de Tweede Kamer een “sluitingsbesluit-ziekenhuizen” voor te bereiden.

“Beste Egbert De Vries: Waar gewenst beleid niet op reële wijze kan worden toegelicht, moet je terug naar de tekentafel en niet met Amsterdamse Bluf ‘Den Haag’ gaan overtuigen. En nog fijner: zie die speed pedelec eens als HET alternatief voor dat woon-werkverkeer op vier wielen, in plaats van ons van de weg te pesten.”

Paul Strack van Schijndel
Schrijver is samensteller en mede-auteur van “Shift Happens, waarom de speed pedelec het Ei van Columbus is”; is tevens lid van de Kopgroep (belangengroep speed pedelec) en initiatiefnemer petitie “Stop de levensgevaarlijke speed pedelec wetgeving”.

Meld je aan voor de nieuwsbrief. Blijf op de hoogte van onze campagne om Kamerleden en verkeerswethouders een duwtje in de rug te geven.

Laat jouw mailadres achter en sluit aan bij ons peloton!

We spammen nooit! We fietsen liever (-;